Koffers op de Grote Goor - Juko de Vries

De werkgroep Lunteren Bevrijd had afgelopen week een basecamp ingericht met allerhande attributen uit de Tweede Wereldoorlog.
Een veldkeuken, een verbindingspost, een schuttersput. Tal van legervoertuigen uit diezelfde oorlog. Een stand met Canadese vlaggetjes, speldjes en andere aandenken. Zelfs de schuilplaats voor onderduikers in de Grote Goor-boerderij was weer opnieuw ingericht. In de avond en overdag gratis toegankelijk voor ieder die wilde komen kijken. ’s Avonds een goed gevuld programma met lezingen voor volwassenen en een optreden van de Forces Sweethearts, een close harmony-groep met muziek uit de jaren veertig.Er waren ondermeer lezingen van Martien van Barneveld, Martijn Stöfsel, Henrico Hendriksen, Marcel Karsten.
Het educatieve element bestond uit lezingen voor de basisscholen uit Lunteren. Ook stonden er vanuit het project Journey of Freedom koffers op de Grote Goor in Lunteren. Zo waren er koffers van Janna van de Kaa, Rietje van Tuijl, Juko de Vries, Geeske Telgen, Renee Akahary en Hermien van Hierden. Allemaal verschillende mensen met heel verschillende invalshoeken gaven vorm aan hun idee over vrijheid of het gebrek daaraan. Tijdens de herdenkingsweek kwamen diverse Lunterse schoolklassen een kijkje nemen en werden ontvangen in de grote tent. Daar werd hen wat verteld over de koffers en de ideeën erachter. Enkele kunstenaars hadden speciaal voor de leerlingen prikkelende vragen geformuleerd om in gesprek te komen over het onderwerp:

‘Hoe denk jij over vrijheid? - Wat is vrijheid voor jou? - Realiseer je je dat vrijheid niet vanzelfsprekend is? - Dat er een tijd is geweest dat mensen moesten vluchten?’

Een confronterend moment was wel dat een leerling, zo jong als ze was, zelf vluchtelinge bleek te zijn. Ze herkende veel van wat er werd verteld over vluchtende mensen die een koffer meenamen toen ze werden weggevoerd met onbekende bestemming.

‘Wij hadden niet eens een koffer om onze spullen in mee te nemen. Ik wist niet dat dat moest!’

Dan slik je als volwassene wel wat weg en realiseer je je dat al deze activiteiten, zo’n basecamp, het samenstellen en tentoonstellen van de koffers rond dit thema niet voor niets zijn. Dat ze niet achterhaald zijn maar nog bitter actueel. Sowieso het lopen met de koffer in mijn hand naar het basecamp hier even verderop, maar ook het meelopen in de tocht in Ede, heeft veel bij de deelnemers losgemaakt over vrijheid, oorlog, dilemma’s, tragiek, verdriet, het universele van liefde als grondtoon van ons bestaan.
We moeten blijvend herdenken wat onze vrijheid inhoudt, dat ze niet vanzelfsprekend is maar ooit met bloed betaald.
‘Want de vrede wordt bevochten op een oorlog die nooit slaapt.’